Chapter 25

 locutusque est Dominus ad Mosen in monte Sinai dicens 

 loquere filiis Israhel et dices ad eos quando ingressi fueritis terram quam ego dabo vobis sabbatizet sabbatum Domini 

 sex annis seres agrum tuum et sex annis putabis vineam tuam colligesque fructus eius 

 septimo autem anno sabbatum erit terrae requietionis Domini agrum non seres et vineam non putabis 

 quae sponte gignit humus non metes et uvas primitiarum tuarum non colliges quasi vindemiam annus enim requietionis terrae est 

 sed erunt vobis in cibum tibi et servo tuo ancillae et mercennario tuo et advenae qui peregrinantur apud te 

 iumentis tuis et pecoribus omnia quae nascuntur praebebunt cibum 

 numerabis quoque tibi septem ebdomades annorum id est septem septies quae simul faciunt annos quadraginta novem 

 et clanges bucina mense septimo decima die mensis propitiationis tempore in universa terra vestra 

 sanctificabisque annum quinquagesimum et vocabis remissionem cunctis habitatoribus terrae tuae ipse est enim iobeleus revertetur homo ad possessionem suam et unusquisque rediet ad familiam pristinam 

 quia iobeleus est et quinquagesimus annus non seretis neque metetis sponte in agro nascentia et primitias vindemiae non colligetis 

 ob sanctificationem iobelei sed statim ablata comedetis 

 anno iobelei redient omnes ad possessiones suas 

 quando vendes quippiam civi tuo vel emes ab eo ne contristes fratrem tuum sed iuxta numerum annorum iobelei emes ab eo 

 et iuxta supputationem frugum vendet tibi 

 quanto plus anni remanserint post iobeleum tanto crescet et pretium et quanto minus temporis numeraveris tanto minoris et emptio constabit tempus enim frugum vendet tibi 

 nolite adfligere contribules vestros sed timeat unusquisque Deum suum quia ego Dominus Deus vester 

 facite praecepta mea et iudicia custodite et implete ea ut habitare possitis in terra absque ullo pavore 

 et gignat vobis humus fructus suos quibus vescamini usque ad saturitatem nullius impetum formidantes 

 quod si dixeritis quid comedemus anno septimo si non seruerimus neque collegerimus fruges nostras 

 dabo benedictionem meam vobis anno sexto et faciet fructus trium annorum 

 seretisque anno octavo et comedetis veteres fruges usque ad nonum annum donec nova nascantur edetis vetera 

 terra quoque non veniet in perpetuum quia mea est et vos advenae et coloni mei estis 

 unde cuncta regio possessionis vestrae sub redemptionis condicione vendetur 

 si adtenuatus frater tuus vendiderit possessiunculam suam et voluerit propinquus eius potest redimere quod ille vendiderat 

 sin autem non habuerit proximum et ipse pretium ad redimendum potuerit invenire 

 conputabuntur fructus ex eo tempore quo vendidit et quod reliquum est reddet emptori sicque recipiet possessionem suam 

 quod si non invenerit manus eius ut reddat pretium habebit emptor quod emerat usque ad annum iobeleum in ipso enim omnis venditio redit ad dominum et ad possessorem pristinum 

 qui vendiderit domum intra urbis muros habebit licentiam redimendi donec unus impleatur annus 

 si non redemerit et anni circulus fuerit evolutus emptor possidebit eam et posteri eius in perpetuum et redimi non poterit etiam in iobeleo 

 sin autem in villa fuerit domus quae muros non habet agrorum iure vendetur si ante redempta non fuerit in iobeleo revertetur ad dominum 

 aedes Levitarum quae in urbibus sunt semper possunt redimi 

 si redemptae non fuerint in iobeleo revertentur ad dominos quia domus urbium leviticarum pro possessionibus sunt inter filios Israhel 

 suburbana autem eorum non venient quia possessio sempiterna est 

 si adtenuatus fuerit frater tuus et infirmus manu et susceperis eum quasi advenam et peregrinum et vixerit tecum 

 ne accipias usuras ab eo nec amplius quam dedisti time Deum tuum ut vivere possit frater tuus apud te 

 pecuniam tuam non dabis ei ad usuram et frugum superabundantiam non exiges 

 ego Dominus Deus vester qui eduxi vos de terra Aegypti ut darem vobis terram Chanaan et essem vester Deus 

 si paupertate conpulsus vendiderit se tibi frater tuus non eum opprimes servitute famulorum 

 sed quasi mercennarius et colonus erit usque ad annum iobeleum operabitur apud te 

 et postea egredietur cum liberis suis et revertetur ad cognationem et ad possessionem patrum suorum 

 mei enim servi sunt et ego eduxi eos de terra Aegypti non venient condicione servorum 

 ne adfligas eum per potentiam sed metuito Deum tuum 

 servus et ancilla sint vobis de nationibus quae in circuitu vestro sunt 

 et de advenis qui peregrinantur apud vos vel qui ex his nati fuerint in terra vestra hos habebitis famulos 

 et hereditario iure transmittetis ad posteros ac possidebitis in aeternum fratres autem vestros filios Israhel ne opprimatis per potentiam 

 si invaluerit apud vos manus advenae atque peregrini et adtenuatus frater tuus vendiderit se ei aut cuiquam de stirpe eius 

 post venditionem potest redimi qui voluerit ex fratribus suis redimet eum 

 et patruus et patruelis et consanguineus et adfinis sin autem et ipse potuerit redimet se 

 supputatis dumtaxat annis a tempore venditionis suae usque ad annum iobeleum et pecunia qua venditus fuerat iuxta annorum numerum et rationem mercennarii supputata 

 si plures fuerint anni qui remanent usque ad iobeleum secundum hos reddet et pretium 

 si pauci ponet rationem cum eo iuxta annorum numerum et reddet emptori quod reliquum est annorum 

 quibus ante servivit mercedibus inputatis non adfliget eum violenter in conspectu tuo 

 quod si per haec redimi non potuerit anno iobeleo egredietur cum liberis suis 

 mei sunt enim servi filii Israhel quos eduxi de terra Aegypti