Chapter 38

  Atëherë Zoti iu përgjigj Jobit në mes të furtunës dhe i tha: 

  "Kush është ai që e errëson planin tim me fjalë që nuk kanë kuptim? 

  Mirë, pra, ngjishe brezin si një trim; unë do të të pyes dhe ti do të më përgjigjesh. 

  Ku ishe kur unë hidhja themelet e tokës? Thuaje, në rast se ke aq zgjuarsi. 

  Kush ka vendosur përmasat e saj, në rast se e di, ose kush ka vënë mbi të litarin për ta matur? 

  Ku janë vendosur themelet e saj, ose kush ia vuri gurin qoshes, 

  kur yjet e mëngjesit këndonin të gjithë së bashku dhe tërë bijtë e Perëndisë lëshonin britma gëzimi? 

  Kush e mbylli me porta detin kur shpërtheu duke dalë nga gjiri i nënës, 

  kur i dhashë retë për rroba dhe terrin për pelena? 

  Kur i caktova një kufi dhe i vendosa shufra hekuri dhe porta, 

  dhe thashë: "Ti do të arrish deri këtu, por jo më tutje; këtu do të ndalen valët e tua krenare!"? 

  Që kur se ti jeton a ke dhënë urdhra në mëngjes ose i ke treguar vendin agimit, 

  që ai të kapë skajet e tokës dhe të tronditë njerëzit e këqij? 

  Ndërron trajtë si argjila nën vulë dhe shquhet si një veshje. 

  Njerëzve të këqij u mohohet drita dhe krahu i ngritur u copëtohet. 

  A ke arritur vallë deri në burimet e detit ose a ke vajtur vallë në kërkim të thellësirave të humnerës? 

  Të janë treguar portat e vdekjes, apo ke parë vallë portat e hijes së vdekjes? 

  A e ke vënë re gjerësinë e tokës. Thuaje, në rast se i di të gjitha këto! 

  Ku është rruga që të çon në banesën e dritës? Dhe terri, ku është vendi i tij, 

  që ti të mund t`i çosh në vendin e tij, dhe të mund të njohësh shtigjet që të çojnë në shtëpinë e tij? 

  Ti e di, sepse atëherë kishe lindur, dhe numri i ditëve të tua është i madh. 

  Vallë, a ke hyrë ndonjë herë në depozitat e borës ose a ke parë vallë depozitat e breshërit 

  që unë i mbaj në ruajtje për kohërat e fatkeqësive, për ditën e betejës dhe të luftës? 

  Nëpër çfarë rruge përhapet drita ose përhapet era e lindjes mbi tokë? 

  Kush ka hapur një kanal për ujërat që vërshojnë dhe rrugën për bubullimën e rrufeve, 

  që të bjerë shi mbi tokë të pabanuar, mbi një shkretëtirë, ku nuk ka asnjë njeri, 

  për të shuar etjen e shkretëtirave të mjeruara, për të bërë që të mbijë dhe të rritet bari? 

  Shiu, vallë, a ka një baba? Ose kush i prodhon pikat e vesës? 

  Nga gjiri i kujt del akulli dhe kush e krijon brymën e qiellit? 

  Ujërat ngurtësohen si guri dhe sipërfaqja e humnerës ngrin. 

  A mund t`i bashkosh ti lidhjet e Plejadave, apo të zgjidhësh vargjet e Orionit? 

  A i bën ti të duken yllësitë në kohën e tyre, apo e drejton ti Arushën e Madhe me të vegjlit e saj? 

  A i njeh ti ligjet e qiellit, ose a mund të vendosësh ti sundimin e tyre mbi tokë? 

  A mund ta çosh zërin tënd deri në retë me qëllim që të mbulohesh nga shiu i bollshëm? 

  Mos je ti ai që hedh rrufetë atje ku duhet të shkojnë, duke thënë: "Ja ku jam?". 

  Kush e ka vënë diturinë në mendje, ose kush i ka dhënë gjykim zemrës? 

  Kush numëron retë me anë të diturisë, dhe kush derdh shakujt e qiellit 

  kur pluhuri shkrihet në një masë dhe plisat bashkohen midis tyre? 

  A mund ta gjuash ti gjahun për luaneshën apo të ngopësh të vegjlit e uritur të luanit, 

  kur struken në strofkat e tyre apo rrinë në pritë në strukën e tyre? 

  Kush i siguron korbit ushqimin e tij, kur zogjtë e tij i thërrasin Perëndisë dhe enden pa ushqim?